Sonunda karasevdan işledi kemiklerime,
Özlemlerim yüreğime hançer hançer saplandı,
Acılarım hıçkırık hıçkırık hançeremde,
Azapların bedenime dikenli teller gibi sarılmış,
Beni selamete çıkaracak ne bir kapım,
Ne de bir pencerem
Kalmış.
Kader kaderdir: Okur bildiğini bildiğince,
Boyun eğmek istemesem neye yarar?
Sen bir başa gelensin, benim bildiğim,
Başından sonuna kadar çekilmen gerek,
İsteyerek
Veya
İstemeyerek.
Sen bir de bana sor neler çektiğimi,
Nasıl ölümler beğendiğimi ölümlerden,
Nasıl direndiğimi çilelere bir ömür boyu,
Nasıl kafalar tuttuğumu olmazlara,
Sakın inanma; sevdanı bir yana atmış görünürsem,
Kazara.
Sevdan atılır şey değil,
Sevdan tutulur şey değil,
Yıllar yılı bir demir leblebi oldu önümde,
Sevdan
Yenir-yutulur şey
Değil.
(KAFES İsimli Serbest Şiirler 'inden > 99-100/100)
İsmet BarlıoğluKayıt Tarihi : 2.4.2005 22:36:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!