Sevdan Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Sevdan bana bir yakışıyor ki; sorma gitsin…
Körpe parmağa altın yüzük gibi,
Bileğe saat, kulağa küpe,
Süte kaymak,
Kaymağa bal gibi yakışıyor.
Olduğumdan çok daha genç oluyorum sevdanla,
Olduğumdan çok daha yakışıklı.
Çünkü; hüzün yarıyor bana, anam-babam,
Çile yarıyor, keder yarıyor.
Bir yaralı gönlüm kanıyor ki; işte onu sorma;
O kanıyor.

Sevdamı yıkıyorum körpe sabahlarda,
Sevdamı tarıyorum,
Sevdamı giyiniyor, sevdamı kuşanıyorum,
Gece boyunca sıkılan canımı sevdama atıyorum,
Sevdamda geziniyor, sevdamı türkü ediyorum dudaklarımda,
Seni tek bir kere anmayayım;
Sevdan çınlayıp duruyor
Kulaklarımda.

Anasız, babasız oldum bir ömür,
Ağızsız, dilsiz oldum,
Kulaksız, gözsüz oldum ele-güne karşı,
Yine de sevdansız olamadım.
Canımı, ruhumu, bedenimi sevdana verdim cömertçe,
Yaranamadım.

(DEĞNEKSİZ ÇOBAN isimli Serbest Şiirler 'inden > 97-98/100)