Sevdamız Şiiri - Yaşar Karip

Kırmızı güller misaliydi sevdamız
Dokunmaktan korkardık
Gözlerimizde rengarenk sevinçler
Ürkek bir ceylan gibi bakardık

Bazen her şeyden vazgeçer
Oturup ağlardık
Soyunur bütün düşüncelerden
Bahar ülkesine koşardık

Yakmayı düşünür kendimizi
Alevleri severdik
Çocukluğumuza güler
Hasretle sarılır birbirimize
“Bırakma beni” derdik

Görmesek bir an birbirimizi
Hırçınlaşır, kızardık
Saatlerce bekler köşe başlarında
Feleğe isyan ederdik

Dünyaya sığmazdı gönlümüz
Beyaz atlara biner kaçardık
Dağları eritirdi hüznümüz
Kılıcımızla dev orduları yenerdik

Zaman eritir her şeyi derlerdi
Gülerdik, inanmazdık
Ayrı şehirlere düştü yolumuz
Kırıldı kanadımız kolumuz

Atlarımız kayboldu ufuklarda
Sevda yıldızımız vakitsiz kaydı
Karanlıklarda kaybolduk
Ayrılmayız, ayıramaz bizi kader derken
Felek okuna vurulduk

Şimdi kan damlıyor ellerimizden
Şehirler, yollar girdi aramıza
Geçmez denen zaman geçermiş
Geçmeyen tek şey, sevdaymış gönlümüzden

Gel çocukluğum, masumiyetim sevdam gel
Vur sineme öldür beni, köle eyle pazarında
Ömrümün son baharında son çağında
Yolda koyma, ele bırakma tut ellerimden
Gel ahu gözlüm, ümitlerim solmadan
Ömür saatim dolmadan bir muştu gibi gel…