Gün gece maviden, beyaza dönerken,gözlerin aydınlatıyordu.
Sabah, güneş ilk defa doğuyordu, penceremdeki buğulu camlara.
Mavi diye adını yazarken ellerim titriyordu
Ama soğuktan değil mavi bir gülü kırmadan nasıl tutarım.
O kadar hassastın ki ürkek kırılgan
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta