Benim yapım bu kızım
ben böyle inanmışım
yıllarca annem babam
nazlamış pohpohlamış
şımarmışım
döktürdüğüm şiire
yarattığım müziğe
kola kravat içkiye
bu yüzden alışmışım.
Yarımağız aşk
yaşamamışım
bunca zaman
sevgimde
kinimde
büyük olmuş
Belki sapıtık
belki mapıtık
ama belli ki delice
belli ki çıldırasıya..
Arkadaşlarım
dostlarım
arkadaş bilip
dost sandıklarım
birde sen
dünyanın kaç bucak
olduğunu belletmiş
elbet kendine göre
kendi aklınca..
Oturup konuşmuşuz
bütün sergimi yaymışım sana
aşk nedir?
kavga nedir?
ruh nedir?
sevda nedir?
açıp penceremi
anlatmışım bir bir..
oyun oynamıyorduk kızım
bu oyun değil..
Koskoca şehre sığmayan sesim
ölümüne kesilmiş
çıtım yok kızım
çıtım yok sana..
Konuşma
konuşmuş olmak için
hiç konuşma
gözlerin yeter
topyekün ayrılığa..
Düşünmüşüm
hep düşünmüşüm
düşündükçe düşmüşüm
sevdamın karanlığına..
Sırtüstü uzanınca
kameram kilitlenmiş
ve arkası yarınlar
başlamış ağlamaya..
Ve sonrası
henüz tanışmadığım
yılgın yorgun bir ışık
yanan kim?
renk neydi?
kırmızı kimdi?
dur! ..
ateş etme! ..
ben hedef miyim?
benim yapım bu kızım
ben bir deliyim..
Sevdamın mezarını
bilen biriyim..
Kayıt Tarihi : 8.10.2004 01:56:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!