Sevdamın kanlı çiçeği Şiiri - Hakan Çildan

Ve ben bir gece geldim
Kimsesizlerin solduğu
Yedi kere mavi gözlerinden.
Ben ölümle geldim geçmediğim diyarlardan.
Ölmedim
Ölümsüzlüğü o gözlerinden aldım
Aşkı ise kalbinden
Kanayan yaramı
Siyah beyaz sevdalardan aldım…
Anlamadım diyarlar gezen sevdamın Adını
Adından aldığını.

Ve bir radyonun tozlanmış tellerinde yükseliyor sevdam
Radyo yükseliyor daracık odamdan
Yüreğim yükseliyor
Ve sen yükseliyorsun…
Kulağıma mırıldanılan ayrılık şarkılarıyla…

Ayrılıyor bedenim sensizliğe nispet yaparcasına
Ayrılıyor bir sevda hercaisi sensiz topraktan.
Bile bile onurlu ve sesiz…
Güneş yalvarıyor yağmur ise isyan ediyor
Menekşeler soluyor be sevdamın kanlı çiçeği
Sırtımdaki yaran acıyor Sevdamın kanlı hançeri

Yüreğim kanıyor…
Ve ben sessizce ölüyorum.
Aynı çınar ağaçları gibi...

Ben yine öğrendim ki senden
Sessizce gitmeyi.
Umutsuzca yarınları beklemeyi.
Kalbime her gün öl demeyi.
Sevdamın bitmeyen çilesi