Ben seni ömrümün dört mevsiminde sevdim:
Ne zaman ki mevsimler tükenir takvimlerden
İşte o zaman küllenir sana olan sevda ateşim.
Ümitlerimin yeşerdiği baharımsın sen;
Mart kararsızlığındaki gelgitlerim,
Nisan güneşi sıcaklığında öfkelerim
Mayıs gülleri kızıllığında tutkumsun sen.....
Mevsim yaza dönüşüp kavururken Güneş Dünya’yı
Haziranımsın:
İliklerime kadar işleyen ateşinle.
Bir temmuz akşamının sıcaklığıyla tutuşurken ruhum
Söndürmeyi istemediğim ağustos yangınımsın.....
Yokluğunun adı bende sonbahar:
Göremezsem yüzünü, duyamazsam sesini,
Sığınırım eylül yalnızlığıma.
Doğum günümün coşkusunu
Alır götürür sensiz ekimler.
Kasım her daim hüzün,eğer yoksan yanımda.
İşlese de ruhuma kışların soğukluğu,
Aralık asla bitmeyecek,bembeyaz bir sayfa aşkımda.
İçimde ateşimsin, sönmeyecek ocağın,
İnadına tüm bastıbacak şubatların,
Yeryüzünde yaşanmış en ölümsüz sevdasın.......
Kayıt Tarihi : 22.9.2007 00:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
.......Yürekten kutluyorum...
Saygılarımla...
TÜM YORUMLAR (5)