Sevdamın Aciz Yanıkları

Bu gönlüm ağır yaralı
Her tarafını sarmış sevda yanıkları
Azmış yaralarım, dayanamıyor yüreğim ağlamaklı
Teşhisi koydular önce yaşamaz dediler
Daha sonra kendi haline terkettiler
Yerim belli
Soğuk ve kuytu bir hastane odası
Ne elimi tutan var
Ne teselli eden bir refakatçı
Kolay kolay sarılmıyor sevda yanıkları
Önce titriyor beden baştan aşağı
Bir üşüme bir ürperti
Uyumak istesen de izin vermiyor yaranın acısı
Zoraki uyusan da
En tatlı yerinde çıkageliyor kabusların sancısı
O zaman lanetle anıyorsun geçmişin adını
Unutmak istesen de bu acıyı
Hayatına damga vurmuş bir çift gözün hatırası
Yaktıkça yakıyor
Kanattıkça kanatıyor bu yarayı
Ne uyku bırakıyor ne yaşamak iştahı
Doğmasın güneş istiyorsun
Getirmesin sensizliğe açılan sabahı
Yeni bir günün acısına ne gerek vardı
Alışmıştım yakmıştı ne de olsa gecenin ızdırabı
Ve gün doğuyor dinlemiyor bu feryadımı
Herşeye rağmen yaşıyorum
Yansa da kül olsa da vazgeçemiyorum
Terkedemiyorum kanatan bu sevdayı
Mühürlemişsin yüreğime bu umutsuz aşkı
Olmuyor be sensiz yaşamak bu hayatı
Biliyorum, en azından bende bırakmışsın bir parçanı
Yapışmış ruhuma sevdamın aciz yanıkları
Acıttıkça acıtıyor
Saplandıkça içime hissediyorum içimde varlığını
Sonsuza dek taşıyacağım
Sensizliğin düşmanı olan zavallı umutlarımı