gönül dalgalanmaları içinde
ben garip bir seyyahım aşk içinde dolaşan
karanlık, aydınlığın üzerine çökerken,
gökyüzünde yıldızlar konuşur yalnızlığımla
Venüs ışıl ışıl gülüşleriyle hüzünlerimi dağıtır
Bulutlar gözlerimden yağmurlarımı çalar rahatlatmak için
Meltem,tatlı tatlı esintileriyle bedenime dokunur,
ateşimi serinletmek için
ve huzurlu bir âlem doğar akşamın ardından
siyah ufuklar geri gider engin düşüncelerimde
nûr dağlarının şavkı parıldar solgun yüzümde
domur domur güller dökülür kelimelerimle ağzımdan
yağmurlar bir âhenk içinde penceremde dans eder
duman aralandığında mavi güneşli bir bahar öper gözlerimden
sükût ve teslimiyet hâkimetini kurar sızılı kalbimde
ve şimdi
sevdamızı yıkıyorum masmavi umutların kucağında
ve göklerdeki yıldızlara savuruyorum öbek öbek;
ruhumuzda demlediğimiz aşkımızı…
Kayıt Tarihi : 26.1.2009 19:49:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)