Tutsak bakışlarını kaçırırken gönül dergâhımdan, sana ikrar üzre yeminimi söylesem cayar mısın? Kahır sözlü sevdiğim.
Dilimdeki ismi, kahrıma bellettiğim gün gibi aşikarken sen kabristan duygularını sula,sula ki ruh çiçeklerin ahıma hesabı öğretsin yavaş yavaş…. Canım çekilirken bedenimden.
Sen,
Gülen bakışlarını hangi mevsime ödünç verdin ki açmaya yüz tutmuş sevgi dona vurdu o hesaba sığmaz gönül bahçem evvelden daha çok kırağı yedi anlamadım.
Aklımdan def ederken cismini yine delice önüme serilen yanık sofran neye gebe vicdansız. Sen değil misin uçurumu yar eden. Sen değil misin bu aşkı zor eden. Sen değil misin vefayı tutsak sevdayı kor eden söyle. Sen değil misin?
Hangi mevsimi sevsem sen değil miydin kıskanan.
Hangi gülü koklasam sen değil miydin yanan.
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
t e b r i k l e r i m l e
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta