Sevdam Yanıyor... Şiiri - İhsan Kahraman

Meğer ne çok sevmişim seni…
Dudaklarım sana o kadar alışmış ki,
Yemin olsun …
Sinemde sanki nefesin…
Anla işte hayatın tadı yok sensiz...

Ben seni unuttum demiştim ya…
Külliyen yalan…!
Yaktım şimdi ateşini izliyorum …
Birkaç sinsi alevin sönme telaşında…
Sabırla ciğerlerime çekiyorum seni...

-/ Aşk işte böyle bir şey
Yakarsın yangında sende yanarsın..../

Düşünsene kelebekleri..!
Bir günlük yaşam için ne çok acı çektiler
Yazık! Bize…
Kelebek gibi cesareti kuşanamadık…!
Bir gün bile çalamadık ömrümüzden...

Ben sevdamı ateşe vermiştim eyvah …!
Neden şimdi bu karanlık?
Yakmayın ışıkları durun, durun…
Közlerimde hala bir tutam alev var...
Sakın yakmayın, durun…!

-/ Karanlığım bile seninle öyle aydınlık ki /-

Söndürün ışıkları yeter…
Bu gece yüreğimde ki sevdayı ateşe verdim
Bu gece yanıyor yüreğimde sevda külleri

-/ Ne olur bir ses ver..
Sönmeden bu ateş gel artık yeter.....

-/ Bekleyin bitmedi daha yakmayın sakın ışıkları
Bu ateş biraz daha yanmalı.../

-/ Biliyorum gelmeyeceksin…
Senin için nasıl yandığımı görmeyeceksin…

Gelme o zaman…!
Ateş tanrısına yenileceğimi bile,bile git...
Tanrının eli cebinde kim söndürecek yangını..?

-/ Şimdi Yakın bütün ışıkları, yakın, yakın…
Sevdam yanıyor yüreğimde .../

karanlıklar