yar yanık bağrımı, al içinden güneşleri avuçlarına
sil kızıl rengini bulutların ufkumdan
temiz karanlıklar çökünce doruklarına kazıkkıran dağı’nın
kaybolan rengiyle taşı sevdamı ardıç korusuna
sana gelen bana gelsin diye niyazlar et
ne yana kaldırsan kıblegâhadır ellerin
vuslata giden yollar morpet’te dönüşür ayrılığa
gözlerini sıva merhem yerine gönlümün yarasına
ben bilemedim sen hiç bilmezsin gizlerini kaderin
takvim yapraklarına dokunmamak uzatmaz ömrümüzü
yarın son günmüş gibi sığılda gel ayrıldığımız yere
birlikte sayalım yokları belleğimiz yeterse.
özlemler filizleniyor içimde gün be gün
kör baltalarla budanan kütüklerdir yüreğimin acısı
öfkemi sevda, sevdamı hasret diye kusuyorum
suçlu benmişim gibi tiksiniyor acımasızlığa çığlı dere
sana bana kıyan eller kurusun sevdalım
cadar cadar olmuş topralardır bedenin, çıplak
el mi varır, güç mü çatar yeşil fistanını taşıyan buluta
su diye ancak gözyaşların damlar çıktığımız her yağmur duasına
yasak meyve yedik, kovulduk cennetinden dünyanın
kıyametin cehennemi bile kabul etmez, ki bitsin bu azap
vicdanımızın mahşerinde yargılanalım şahit ol ey çorak toprak
'o tek sevdalımdı' de, 'yandığı yeter' de yandığı aşka
Kayıt Tarihi : 29.7.2007 15:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kutluyorum sevgili öğretmenim.
keyifle okudum kutlarım...
TÜM YORUMLAR (3)