Sevdam Şiiri - Ümit Tapa

Bir akşam vakti alaca karanlıkta
Lambasız bir parkın tahta bankında
Üzerimde eskimiş çürük bir paltoyla
Uyurken görürsen uyandırma sevdam

Belki rüyaya dalmış seni görürüm
Belki uyku tutmaz seni düşünürüm
Sanmaki ben bu soğukta üşürüm
Hasretinin ateşi üşümez sevdam

Olurya dayanamaz uyandırısın
Sıcacık ellerinle ellerimi tutarsın
Belki halimi görünce ağlarsın
Gözyaşını gösterip beni üzme sevdam

Bu yol uzak varamayız menzile.
Ömür bitti gelemeyiz yüz yüze
Vuslat artık ebeddiyyen cennette
Ben giremem deyipte beni üzme sevdam