Sevdam Şiiri - Emrullah Çelik

Ay ışığında yıkanmış
Denizlerden çaldığım her bir dalganın
Üzerine senin adını yazdım.
Yokluğunda büyüttüm acılarımı
Dağarcığımda ne güzel kelimeler biriktirdim
Sana oysa
sen dön diye
Şimdilerde dudaklarıma susmayı
Gözlerime ağlamayı öğrettim.
Yüreğimde kimsenin duymadığı bir öfke naraları ayyuka çıkmakta.
Şimdi zamanın tam ortasındayım
Sabahın ilk ışıklarının geceyle akraba olduğu
Sam yelinin rüyalarıma tecavüzüne naçar kaldığım zamanlardayım
Şimdi uzak bir şehirdesin.
Yüreğim kaldı elimde.
Ayrılık yüreğimi kanatıyor epeydir.
Beynim düşlüyor seni
Yokluğun sürekli bir boşluğa dönüşüyor.
Seninle baş başa kalmalarımızı özlüyorum.
Çocuksu küsmelerini.
Aramızda betondan hüzün kentleri inşa ettik.
Yokluğunu beklemek ne zor
Sakın ha sakın sevgili gölgen önüne düşmesin.
Oysa derin sular sessiz akarmış
Tıpkı acıları bırakan ayrılıklar gibi.
Sesiz sessiz aktın ya benden habersiz.
Tükenmiştim.
Yüreğime kazıdığım acılarımla gelsem sana.
Derin derin baksak birbirimize
Seyre dalsak
Kalemimi yüreğimin mürekkebine bansam
Aşkı ve sevdayı anlatmak
Kurt ulumları dağlarda yankılanırken
Şehir karabasanlar basacaksa
Senin sevdan yüreğimin en mahrem yerlerinde bana pusu kuracaksa.
Sakallarım uzayıp yüzüm kapayacaksa.
Yüzüm seni görmekten yüz çevirecekse
Sevdam dır seyre dair olan