sen kendine izin vermedin ki hiç.
sen kaybeden taraf olmayı seçiyorsun,
savaşıyorsun,sevdanla...
yalan söylüyorsun ben hiç sevmedim,
sevmeme izin vermediler,diyorsun.
sevda izin ister mi,düşünmüyorsun.
Çünkü sen başkalarına göre seviyorsun,
seni seviyorum çünkü senin sevgini tanıyorum
diyemiyorsun..
güven arıyorsun sevda en büyük maceradır bilinmeze,
bilmiyorsun
Hayatın renklerini sevdim,çünkü seni sevdim
senin sevgini sana vermiyorum,
çünkü benimkini sana verdim diyemeyecek kadar,
korkuyorsun..
Doğanın renklerini tuvallere hapsettim,
gözlerini,yüreğinin çırpınışlarını
bakışlarında ki çığlıkları,
sevdandaki hıçkırıkları sevdim.
Seni çingenelerin rengarenk dansında sevdim,kuralsız.
sevdim işte seni ürkek sevdana karşın..
Ve son olarak içimde yanan,göremediğim gözlerinde sevdim seni.
Yeşil yangınında gözlerinin,
sarı-pembesinde teninin ap ak.
deli yüreğinde sevdim seni,
sevmek bu olmalı,ah
bu böyle bilinmeli....
Kayıt Tarihi : 18.5.2008 04:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ŞİMDİ AĞLIYORUM ARDINDAN...
Ulu gövdeli çınardan savruldu,
Hayat denen rüzgârla bir yaprak.
Yerden kalkmaz bir daha düşen.
Otur sen de ağlayarak mazine bak.
Dağılan parçalar gelmez bir araya.
Yaşananlar kaldı senden son hatıra.
Anlarımız bedeldi, sanki bir asıra.
Dayanmıştık biz birbirimizin sırtına.
Sen gitsen de hep rüyalarda bekleriz.
Ayrıldık sanma gönülden beraberiz.
Yaktığın ateş oldu yüreğimde kor.
Biz gönülden gönüle sevenlerdeniz.
Bıçak sırtında geziyor gibi işte hayat
Bazen yaşamak, ölümden de berbat.
Kadere bak, en sevdiğini teslim et.
Kendi ellerinle, buyur al kara toprak.
Ahmet Keleş
TÜM YORUMLAR (2)