Sevdam Şiiri - Duygu Yılmaz

Aynalara küs yüzüm ve bakışlarım tek bir noktadan ibaret artık.Boş kaldığım zamanlarda kalbim ve beynim kafa kafaya verip seni konuşuyorlar.Geceleri uyuyabiliyorum artık ama düşlerimde sen varsın.Resmini bile o kadar çok seviyorum ki orada bile gözlerin gözlerime değdiğinde ben 'ben' oluyorum tekrar.ve seni çok özlüyorum.Sadece aydan gündüzler gibi geceler yapıp yolluyorum şehrine.Rüyaların için En şiddetli akan ırmağın sesini, en yüce dağın çiçeklerini koyuyorum gecene..Yaralı bir kartal gibi biçareyim şimdi.Sesim, ellerim, bedenim güçlü ama düşüncelerin kalbime isabet ettiğinden beri benliğim ve yüreğim yara aldı! Ve sesin, senin sesin en çok sevdiğim türküler gibi aklımda...Yaralıyım işte anla.Sesin, yüzün, nefesin dost değil bana.Ne olur dostça davranma..Kaç kez daha haykıracağım adını içime? Ya da ne zaman kabuk bağlayacak yaram Nisan yağmurları gibi yağarken kanım yüreğime ve sevmek gibi hızla ilerlerken ölümüm..Sen bencilsin yüreğimin kapısı.....Neden mi? Kalbini paylaşabilme imkanın bile varken benimle ona bakmama bile izin vermedin..Zaten iki kalbin var şimdi...Biri çaresiz olanı yani benimkisi...Sen onu bile geri vermedin bana.Ama kirli görme kalbimi haksızsın.Gri olmasının sebebi sana gelirken süründüğü içindir! ! ! Dedim ya yaralıyım ve seni özledim.Sevdam yaşlanıyor artık.Dokunuver ruhuma ve dindir şu özlemimi tek bakışınla.Öylesine emdim ki seni içime ve öylesine aşinaki yüreğim sana sadece seninle arınabiliyorum artık! Seni hatırlatan her günde güneşi içine çeken siyah gibi senden kalanları hapsediyorum içime.Dedim ya yaralıyım, özledim ve seviyorum seni! ! !