Sevdaluk Karalisi Şiiri - Zennehar Yılmaz

Çıktım dağın başına el vurmuşum sisine Gelmişti geçen zaman aklıma eski günler Şimdi başım karalı sevmezdim böylesini Yukarıdan ayarlı oldu yeni sevdalar Eskisine evlada dedim gelsin yeni elalar Kurumuş bir yaprağa kuş konmaz güneş vurmaz Sevdaluk yürek yakar bilemez sevdayla kavuşan Kim dedim kime dedim ne dedumda dinlemedun Bu yürek delilenmiş sevme derim sözümü dinlemez Yenisi gelsin dedim yol verdum hayırsuza Başuma neler geldi anlatun siz uşaklar Kum olup savrulayım gel son kez sarılayım Ayrılık ölüm dersun yoluna kefenun ben olayım Sarmalayıp seni bir ömür saklayayım Ötmez gül dalında bülbülüm senden benim sümbülüm Sarhoş değilim içmedim sevdim seni kuş dillim Yolları dolambaçlı sevdaluk dağlarinun Gaza basma gidersun iter sevda hepumuzi Bastuğun çimenin tırpani ben olaydım Dalından kesmeyip yoluna paspas olayim Kıymet ettim sevdamı beş parada etmeyi Al sevdani başumdan ömrüm boşa geçeyi Kıravatım kırmızi oldum yarin hırsızı Ben çalmadım koynundaki sevdayı Sen aldun kaçtun bendeki yürekli deryayı Kuruttun yüreğimi şimdi yaş dala bile basamayi Dereler geçtim bozulsun sevda muskaları Fayda bile etmedi gözümün deli akan yaşlari Giyemedim bir türlü sevdaluk hırkasini Giydirdiler hep bana yalanın postasını Kömürlerin karali yürek vardur yarali Ebedi ömrüm olsa olmam sevda orali