Sevdalıma Şiiri - İbrahim Sarıtaş

sevda bir deniz olsaydı gözlerinde..
mavi, sonsuz bir deniz
dalmak içine kendi hevesimle
ölmek, boğulmak o denizde
kaybolmak için, kalmak için yüreğinde
inmek denizin en derinliklerine
ardından sonsuzluk hevesiyle
dalmak, kalbinin en ücra köşelerine
iliklerine, hücrelerine
savaşmak; yaşamak için köpek balıklarıyla
ve ölmek seni sevmenin haz ve gururuyla
kalmak var gönül sarayında böylece...
çekilmeli mi bir ömür boyu söylenmeyen,
ızdıraplar içinde yaşanan,
sevdalar gizlice?
sevda bir deniz olsaydı gözlerinde…
kaybolsaydım içinde,
boğulsaydım, ölseydim, ölemeseydim
kalp limanından gemiler kaldırsaydın bana
sevgi dolu gemiler, sevda yüklü
hiç alabora olmayacakmışçasına
sevda bir meltem olsaydı yüzünde
soğuk, sert ve hırçın
kasırgalardan farksız
alabildiğine amansız
vücudumu eritseydi, parçalasaydı
toz olunca alıp tenine savursaydı
bir nefes alışında akciğerlerinde kalsaydı
içinde kaybolsaydım
böylece sonsuza kadar
seni sende yaşasaydım...
dudaklarımın tozu alnına değseydi
ve bunu benden başkası bilmeseydi
saçlarına takılsaydı ellerim
okşasaydı doyasıya saçlarını
ellerim tutunsaydı ellerine
sıkıca...
bir daha bırakmayacakmışçasına
koklayabilseydim seni, öpebilseydim
hayata seninle göğüs gerseydim
sevda bir masal olsaydı dilinde
ve ben hep bu masalla uyusaydım
uyansaydım
bu masalla uyumanın özlemiyle
hep uyanık kalsaydım
sevda bir masal olsaydı dilinde
ve ben hep bu masalla uyusaydım
uyanmasaydım
dağlar yürütülünceye
gök yüzü yer yüzü ile birleşinceye
dünyanın sonu gelene dek
uyuya kalsaydım
bu masalda uyusaydım
ağır bir yorgan gibi kalsaydı üzerimde
canım gibi gitmeseydi bedenimde
kan gibi dolaşsaydı kalbimde
nefes gibi ihtiyaçtı kendime
uyuduğumda bu masalla uyusaydım
masal bittiğinde
yaşamasaydım...