Sevdalım Oldun Boraboy Şiiri - Tuba Ulutaş

Sana olan bir sevda mı içimdeki
Yoksa bir hayranlık mı? Havanın verdiği?
O kadar güzelki duruşun
Adeta bir cennet bahçesi gibi...

Sen ki;
Baharın kokusunda
Bir sevda oldun yüreğimde,
Güneşin doğuşunda sen varsın aklımda,
Batışında sen varsın...
Sen ki;
Rüyalarımı süsleyen cennet bahçesi
Sen ki;
İki sevgilinin buluştuğu mekansın artık yüreğimde...

Sana baktığımda
Yeşilin tüm tonlarını gördüm bir anda
Karadeniz'in yeşillikler içinde olduğunu sandım...
Oysa sen bambaşkaydın
Dağların arasından süzülüşün
Bir tarafta yemyeşil ağaçların
O kadar güzeldin ki;
Anlatılmazdın, anlatılamazdın...

Gördüğüm anda sevdalandım sana
Bir yar gibi sarılasım geldi toprağına
İçimden dedim ki;
'Hadi! Beni de al arana da,
İlk defa yaşayayım seninle baharı doya doya...'

Her güneşin batışını izlediğimde
Anlıyorum farkını, içinde sakladığın gizemini
Sende batan güneş karatmıyor havayı
Adeta güzelleştiriyor gökyüzünü
Boyuyor kızıla çözülmez bir gizemle
Götürüyor insanı istemese de, başka alemlere...

Doğuşunda farklıdır, batışın kadar
Sende doğan güneş,
Tepelerin ardından gülüyor yüzümüze
Nutlu bir gün vaat edeiyor bize
Yemyeşil ağaçlarınla mutluluklar diliyor adeta...

Sen ki;
Üzerinde taşıyorsun bütün renkleri
Dağlarında bitiyor sevda çiçekleri
Aldın bütün benliğimle beni
Sevdalım oldun Boraboy...