odunun korunda
ateş rengi çay içip
sohbetleşirken
en koyusundan
memleketimin
yüksek dağlarından
püfür püfür esen
ıtır kokulu rüzgarı
medeniyet görmemiş
tertemiz yaylalarında
içimizi serinletirdi
çiçeklerden taç yapardık sevdalım
çoban ateşi yakıp
zemherinin ortasında
buz gibi
rakıları tokuştururduk
kıyasıya
yüreğimiz yanarak
gözyaşımızı saklayıp
içimize akıtarak
kimse duymadan
sessizce ağlayarak
avazımız yettiğince haykırarak
yüreklerimizi
karşılıklı dayayarak
birbirimize doyamaz
yılları sayamazdık
Ocak 2017
Kayıt Tarihi : 29.5.2017 09:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!