Sevdalım- Şiiri - Kibar Tavasav

Sevdalım

Sevdalım geçmiyor günler böyle
Geçmiyor aklım kendinden
Bir bilmeceyi çözemiyorum
Tükendi zamanlar
Dardır kendim kendimden

Sevdalım pamuk gibi ellerin neden yok yanımda söyle
Yastığımdaki kokun hala eskisi gibi öyle
Senin dokunduğun her yerime
Çiziyorum resmini hayalimde
Sim çiçekleri açıyor benziyor yaprakları gözlerine

Sevdalım aklımın akım süzgecinden sen geçtiğin de
Bir elektrik dolaşıyor bedenimin gen tellerinde
Uyarıyorsun kahve gibi
Dolanıyorsun bütün organlarımı kanım gibi
Atıyorsun içimde canım gibi
Seni özlüyorum sevdalım dön gel geriye bir mektup gibi

Sevdalım geceye varmışsa zaman sabahlar uzak
Zihin’e düşmüşse aşklar bir gün yaşanacak
Örülmüşse kalplere duvarlar an geldiğinde yıkılacak

Sevdalım sicim attım kor ateşlere
Bedenim gerilmiş uzanmışım sere serpe yerlere
Bakıyorum hasretinin kollarında gök yüzüne
İşte yıldızlar aşk kusuyor öfke içinde
İşte ay göz kırpıyor gözlerime
Sen benim ayımsın gecelerimde
Sen benim canımsın bana geliyor böyle
Sevdalım seni çok özlüyorum
Bir dokunuş yap öksüz yüreğime
Sevdalım bitirdin ilmik, ilmik hasretinle,
Hadi dön gel geriye