Sevdalık Geceler Yangını Ay

Sevdalık geceler yangını ay sende.
Bir tutam kristal ışığı göğsünü delen
Her akan duru tuzlu göz yaşı yüreğinden
Vakur kaldırır başını yıkılmadım dersen....

Oysaki;
Suskun, yılgın, kurutulmuş yaprak misali
Düştüğün yollar.
Her yürüyüş,
Hep bir geri dönüştür hayatında.
Her bulduğun,
Eskiden gördüğün bir düştür artık.
Kayıp sokaklarda gezdirdiğin hayatındır.
Her yokuştan aşağı tekmelediğin,
Umutlarındır kaybolan.
Ay ışıyınca gecede,
Vurulduğunda yollara
Ruhundur unuttuğun geride kalan.
Ellerin cebinde gözünde yaşlarla;
Titreyerek yürüşündür
Bitirdiğin son menzil.
Yüreğindir bitirdiğin...
Sen her gece yürürken karanlığa
Şahlanan bir kanatlı at gibisin oysa.
Kendisi ile savaşını her gece kazanıp kaybeden
Bir mitooji kahramanı.
Soğuk gecelere rüzgarları salan Eolas ın
Sureti benliğin.
Sert esen rüzgarla birlikte
Ay ışığında eserdi uzun dağınık saçların.
Ve her bir kayboluşta bulurduğun,
Bir denklemdir çözdüğün.
Düşündür...
Bir düş ülkesi gecelerin karanlığında
Açılır kanatlı kapıları karanlığın
Sevdalık geceler yangını ay....