Sevdalı Serçe Şiiri - Sandra Şentürk

Serçe serçe söyle bana göğün nerede senin?
Anlat bana göğündeki mutluluk anılarını
Anlat bana göğe olan sevdanı
Senin kanatların incinmesin serçe
Sen benim gibi tek kanatlı olma
Göğe tek kanatlı uçmak zordur
Kanadın eksikse göklere olan sevdanı anlatmak zordur
Sevda bazen sevdiğin göklere uçamamaktır
Sevda bazen bakışlarında hüzün, gözünde yaştır
Ve sevda ki çoğu zaman gözünden düşmeyen o yaştır
Oysa o yaşı özgür bırakırsan kalbin daha az acıyacak
inanma serçe; aldanma bu söze!
Kalpte yanan ateşi gözyaşları söndürmez
Tanrı yazgıyı böyle yazdıysa kimse silemez
Gözlerin dalıp dalıp gidiyorsa en bilinmezlere
Geride bıraktığın kıymetli bir hazinen olduğundan
Hüzünlere kapı açmak kolay
Mutluluklara veda etmek zordur
Sarıl! önce sen sarıl kendine ...
Yarınlarına sarıl küçük serçe
Her yolculuk bilinmezdir zordur
Yolunu bil yeter ;karanlıklarda izini sürersin
Kalbinin fenerini yak yolun aydınlansın
Kalbin çoban yıldızın ,sırdaşın olursa karanlıklarda kaybolmazsın
Sen kendi yolunu aydınlatamazsan ışığı aramazsan
Tanrı yardım eder mi sana ?
Dünleri uğurla , yarınlar çok güzel umutla karşıla
Hadi serçe göklerde seni bekliyor
Git uç şu göklere
Sevdandır senin ay ışığın
Yıldızlar ise kalbindir
Her yolculuk cesaretle başlar
Gökleri sevenleri göklerin sonsuzluğu korkutur
Denizi sevenleri ise derinliği ürkütür
Oysa sevmekse mesele korku yoktur
Sevgi bütün korkuları yok eder
Bu güç sevgide vardır.
Ey sevdalı serçe !
Gurbet biter birgün
Ait olduğun göklerde yaşam bulursun
Yaşamak; her yerde yaşamak zannetme
Sevdanı yaşayabildiğin sürece özgürsün