Gülüyordun
Fotoğrafta öylesine soluk
Yüreğimde hala sıcaktı duruşun
Bakıyordun
Şehir eskimemişti
gitmek zamanı diyorsun
anı olma zamanı şimdi
benim senin için
seninse benim için
sözcüklerin susuyor kalıyorlar
gözyaşlarında öyle
yaşamak gibi tutsak,
ölüm gibi mecbur olduğumsun
vazgeçilmezimsin
yollar vazgeçiremedi senden beni
ellerimle her metresine
bugün sahile gidersen
elbet beyaz bir martı
selam getirir sana benden
eğer mutluysan
ben de mutlu olurum
seni o martının gözleriyle görürken
düşlerimdesin
uzaklardaki ulaşılmazlığınla
yüreğimdeki varlığın
karışmakta birbirine
düşüncelerimdesin
hiçbirşey için olmasa da
tırtıl olmadan daha
kelebek olmak nedir, bilir misin?
üstünde taşırken
gökkuşağından güzel renkleri
bunun farkında olmadan yaşamak
nasıldır, bilir misin?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!