Çok sevdiğin rüzgarda var
Yalnız başıma ıslandığım yağmur da
Mevsim sonbahar yapraklar ardından,
kalp kırıkları
Dökülür birer birer
Belkide sağanak şeklinde Dağılır dört bir yana.
Penceremden odama,
Buram buram karanfil kokusu
Ve ardından içimde çaresiz bir çocuk sesi.
Güneşten ışık yontanda olurum
Yağmuru tekrar buluta hediye edende
Benim işte,
Kördüğüm kadar kör.
Kördüğüm gibi çözülmez
Benim işte, Düğümlenmiş birisi
Aşk zincirleri ile bağlamışım seni
kalbime
Çözülmez bir daha asla
Sevdâlı kördüğüm.
Aşkın öğretmeniyim
Öğretirim sana;
Göz ağrısından, kalp ağrısına kadar
Sevmeyi anlatırım.
Kalbine birini gömmeyi,
Umudu tasarruflu kullanmayı Aşka gözünle değil gönlünle bakmayı
Öğretirim sana,
Güzel sevmeyi ve kaybetmeyi...
Acısını, derdini, kederini hissettirmem
sana aşkın
Misafirin bile olmaz kalbine.
Zemheri ayında sıcaklığın olurum.
Hüsransa sonum, kefeni giyer sevdam
Yaşarım bir ömür içimde ağıt bir de yas ile...
Ve sen sadece; pişmanlık kesene,
Bir yenisini daha ekledin.
Ve ben ise; bir kaç dostla oturulup
"Eee" denildiği zaman
Anlatacağım;
Bir hayat dersi, Yaptığım bir pişmanlık,
Bir saçma aşk hikayesi ekledim
Hayat keseme.
-doğu
09/01/18
Kayıt Tarihi : 3.6.2018 11:26:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!