Sevdalı İsyankar Şiiri - Selim Can

Kaç mevsim gelip geçti,
İçinde yaşanılacak bahar olmayan,
Kasımpatıların açmasına isyan,
Ve o unutulmaz gülüşlerini andıran menekşeye,
Nice sitemler ettiğimi;
Biliyor musun?
Ayaz gecelerin basmışlığında,
Mevsimin kış, aylardan zemheriyken,
Nasıl da üşüyordum duyuyormuşsun işte;
Ölümsüzce sevmişlikle;
İnsafsız olman gerekirdi belki de;
Hınçla dolu öfkelerinde,
Hiç kıyamayacağını bildiğim beni,
Yerden yere vurulası yüreğimle,
İsyanını dile almışken,
Aşkın kadar güçlü olmalıydın;
Sensiz gecelere mahkum olmuş bu bedene,
Duyduğun nefretle;
Rüyalarımızın merkezi olan gecelerde;
Alışkanlıktan öteyeydik,
Bilmeliydin...

Aynada ne gördüm bu sabah biliyor musun?
Bunca geçen yıldan sonra,
Her şeyiyle taptaze;
Hani o tozlu vitrinde birleşmişti;
Şimdilerde hüzün dolu gözlerimiz...
Ve;
Hani sen diye atardı,
Her şeye umutla bakan,
Yarınlardan ve yangınlardan habersiz;
Ah şu zavallı yüreklerimiz
Birleştiğinde;
Ve o kadar yakışmışlığın gerisinde,
Ne çok seviyordum seni;
Düşlediğimde ay gecelerini,
Hatta içimdeki şu öfkeyi;
Ölmeyi bile becerememişlikle,
Ruhundan ayrılmış bu derbederi,
Sevdiğini hissetmek ne demek;
Sevdalı isyankarını
Görmeliydin...

27.03.2012 / Selim Can