*Sevdalı bir Nazım’dı.* Şiiri - Özlem Çetin

Doğunun sınır kentinde
Soğuk ayaz kış gününde
Daha yaşının on sekizinde
Amcaya emanet, baba annenin göz bebeği
Sevdalı bir nazım dı.

Geceyi bölen bir tren geçer
Gece kondu mahallesinden.
Temelsiz evler sarsılır
Sarı yanan ışıklar
Yoksul evlerde
Boyasız duvarların
Kaderini gösterir
Yeni uykuya dalan gözleri
Seyre çağırır kendini
Uyanın ey sevdalılar….
Sevdiklerinizi getirdim size dercesine
Soluyordu sevgi treni
Açmıştı kollarını parlayan raylar üstüne
Hazırdı zifiri karanlık özlemleri kar beyazı
mutluluğa çevirmeye.

Doğunun soğuk kış gecesinde
Uykular bölünür sevgi treninin sesiyle
Saatler kurulmuş gece tam 12 ye
Ve özlemler ayaklanır
Anne kucağındaki bebek uyanır
O da sarılır en çok sevdiğine, annesine.
Mutluluk dolup taşar annenin sevecen yüreğinde.

Nazım;
Yedirmedi uykularına ışıl, ışıl düşlerini
Sevgi treninin gelişiyle, atlardı aşk atının sırtına
Sensiz geçen günlerini anlatırdı kendine
Sana geliyorum sevgili sana
Beni sana getiren ayın aydınlığı mı?
Karın aydınlığı mı?
Bir sevda büyüyor içimde
Kara kışlar gebedir, baharın gelişine
Sevdiğimi alıp götüren tren
Gelecek bizim diye her gece seni bekliyorum..

1986 KARS