Yanaklarından alevler süzülüyordu
Ay bedenlerimizde batarken
Bende fazlasıyla sen
Sende fazlasıyla ben
Sessizliği büyütmüyorduk
Eşsizliği yaşarken
ölümle, sıradanlıkla, yalnızlıkla
dalga geçiyorduk
Ölü doğuyordu ölüm
Mavi ikimizin de gözlerinde değildi
irem değildi beklediğimiz
Kömürden gözlerimiz
taştan ağzımız
tahtadan ellerimiz
mevsimlik
aylık
günlük
saatlik
anlık hayallerimiz olsa
susardı yüreğimiz
Ey sevdiğimin soluduğu hava
Ey dalgaya kızan kaya
Ey sonsuzluğu boyayan dünya
Toprağın olduğu yerde
Ne hayat taşır bizi
ne de biz kabulleniriz ölümü
Yanaklarından yaşlar süzülüyordu
rüya bedeninden ayrılırken
Bende ölümüne sen
Sende ölümüne ben
Kayıt Tarihi : 23.10.2004 20:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (4)