Sevdalı Adam Şiiri - Bayram Tunca

Sevdalı Adam; diyar-ı gurbetten ney gibi inliyor
O inledikçe de bizim gözyaşlarımız, hiç dinmiyor
Onun hasretinden ne çektiğimizi kimse bilmiyor
O günden beri de sevenleri gözyaşlarını silmiyor

Ah seni anlayabilseydik; ne sen inlerdin ne de biz
Bari sen affet zaten cezamızı hasretinle çekiyoruz
Söylediklerini yapmamanın cezasını çekiyoruz biz
Ey sevdalım, artık hülyalarımızda konuk ediyoruz

Sen inlerken biz de burda göz yaşımızı silmiyoruz
Vuslatımız da ne zamandır; onu da hiç bilmiyoruz
Kar bora fırtınalardan ne yapacağımızı şaşırıyoruz
Yokluğunuzdaki günlerimizi çok sıkıntılı yaşıyoruz

Çok kimseler, dayanamadılar, onun bu sevdasına
Bilmem ki o nasıl dayanıyor bunca yıl bu sevdaya
Dert edinmese, bunca yıl çekmezdi o bu sevdaya
Bilirim, o bizlerin imanı için katlanır, bu sevdaya

Sevdalı Adam, hayat engellerini bir bir aşıyordu
Bu nasıl bir sevda ki! o bunu nasıl da yaşıyordu
Tanıyıp, tanımayan onun bu sevdasına şaşıyordu
Nasıl şaşmasınlar ki sevdası yedi kıtayı aşıyordu

Bilirim ki, sevdalının sevdası milletinin imanıdır
Bilirim ki, onun sevdası milletimizin selametidir
Onun ye gâni isteği, tüm insanoğlunun felahıdır
Sevdalım bunu görürse, gönlü gül gülistandadır

Bayram der, Sevdalı Adam, yaşanmazları yaşadı
Yine der ki, 'Sevdalı Adam, başarılmazı başardı'
Onun, hoşgörüsünü görenler; hayretten şaşardı
Ben azına dayanamadım, o çoğunu nasıl yaşardı

Geleyim desem, bin bir türlü manie var gelemem
Yürüyüp geleyim desem hesapladım ömür yetmez
Kuş gibi uçup geleyim desem kanat kırık uçamam
Yetim şair hasretinden gece gündüz ağlar uyumaz

Yıllarca, hülya ve rüyalarımda konuk ediyom seni
Gerçi yakınken de çok dinleyip, az anlamışım seni
Yetim şair, rüyalarında bile mecnun gibi arar seni
Yetim şair, yokluğunda bugün daha iyi anlar seni
B. TUNCA/12.11.2000-12.30