Sevdalı Şiiri - Süleyman Kır

Bilmem bu kaçıncı bahar özlediğin
Yüreğini bölüp yetiremediğin
Hayal ülkesinde kaybolup gittiğin
Durgun koylar seni bekler sevdalı

Hasreti şarap niyetine içtiğin
Rüzgar olup gönüllerde estiğin
Bin canını ellerinle kestiğin
Üzgün koylar seni bekler sevdalı

Karalı ki nasıl da bahtı karalı
Yüreğinden vurgun yemiş yaralı
Hicran yurduna sürgünlükten saralı
Suskun koylar seni bekler sevdalı

Bilmediler senin kadri kıymetini
Sevgine eş sevemediler ki seni
Ağıtların iç çekip ağlatır beni
Bahtsız koylar seni bekler sevdalı

Vefasıza bir kere gönül verdin sen
Her nefeste yanıp yanıp söndün sen
Kurtul artık dolandığın kör düğümden
Hekim koylar seni bekler sevdalı

Çözdün çözdün çözülmedi kara bahtın
Her şeyin le sunduğun gönül tahtın
Değişmez, yazıldıysa kara bahtın
Yalnız koylar seni bekler sevdalı

Ağıt’ın dan bin ağıt çıkar söz olur
Bıraktığın iz aşıklara yol olur
Sevdanı gören göz harından kör olur
Yorgun koylar seni bekler sevdalı

Hasret yükünü çektin çekemez oldun
Eriyip tükendin sararıp soldun
Ölüm döşeğin de adını sordun
Gerçek vuslat seni bekler sevdalı