Dikilmiş göz kapaklarımın üstünde
Saçlarımla içiçe saçları,
Ellerimle aynı biçimde
Rengi gözlerimin renginde,
Gölgemin derininde kaybolmuş
Bir taş gibi göğe atılmış.
Her zaman açıktır gözleri
Bırakmaz ki uyuyayım,
Düşleri ışıklarla dolu
Güneşi de buharlaştırır,
Güldürür beni, ağlatır, güldürür
Konuşurum, tek söz bile etmeden.
Şiir: PAUL ELUARD - Capitale de la douleur
Çeviri: Can ÇINAR
Kayıt Tarihi : 2.6.2012 16:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!