Sevdaların Şiiri Şiiri - Nezaket Toraman

Sevdaların şiiri gecenin matemine karışmış,
Yaşamda ki sensizlik düşmüş aşk feryadı na
Sessizlik rüyalar da beni benle bırakmış,
Acımasız saatler seni beklemiş durmuş...
Bıkmamış düşlerde de yorumlamış sevgiyi.
Sevdalar şiirini hep durmadan aramış,
Bulamamış bir türlü.. o yolu sende ben de..
Çıkmaz sokak karanlık nerde bir insan görse,
Onda seni aramış.
Nerde bir isim duysa seni onda bırakmış.
Bir gün dönecek diye mahzun sessiz figanlar,
Yüreğinde yığılmış kor odunlar yanarak,
Nerde görse sevgiler nerde görse bir hüzün,
Sevdaların şiiri sensiz sessiz ağlamış.

Sevdaların yolunda kum yığınları gibi.
Bu kadar sevgi varken neden şiir ağlamış.
Sanki bilirmiş gibi acılar çekilecek..
Adına türkü yakmış ozan demiş çok acı,
Dinlemişler gök kubbe yürekteki çok farklı..
Sevdanın şiirini nerde yazan o eller,
Mutluğunun rehberi bir kaç hecede gizli.
Cümle insan sevgisiz olmaz şairim olmaz,
Bu şiirler hiç ölmez..
Bunu dinleyen aşıkın yüreğinde yağ olmaz..
Sevgi şiir sabahın meltemiyle uyanmış,
Sevgililer günün de;
Bakan göze fer olmuş mahzun yüze gün vurmuş..
Sevdanın şiirin de arayan kendini bulmuş..
Hep dinlemiş düşünmüş,
Ne üzgün.. nede çok mutlu olmuş.

1/6/2004