Sevdalar oturtur insanı, meclislerin üst köşesine,
Bazen bülbül misali şakıtır, bazen de kapatır kendi içine.
Üzgün olsa da gönül, bulur kendini sevinç ve neşede,
Bazen içten kahkahalar attırır, bazen de üzer hiçi hiçine.
Sevdaların ne yapacağı belli olmaz,
Bazen rahmet, bazen de olur zahmet.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla