Sevdaların en karası Şiiri - Aydın Kansıray

Benimkisi sevdaların en karası
Bütün karanlıklar korkar benim karanlığımdan
En kara sevdaların bile içinde bir parça umut vardır
Benimkinde sadece karanlık
Benimkisi sevdaların en karası
Umutların acımasız celladı…

Başa gelen sevda çekilir mi acaba
Yoksa sevda olsunda, adı KARA mı olsun
Karası da güzeldir sevdanın..

Nedir ki kara sevda:
Umuda ekilen tohumlar Daha filizlenirken
Kökünden acımasızca kesilmesidir.
Ve daha sonra tekrar-tekrar ekilip biçilmesidir
Güneşe her baktığında
Suya her dokunduğunda
Ekmeği her böldüğünde
Annene her seslenişinde
Ve bir şiiri her okuyuşunda
Sanki son defa yapıyormuş gibi gelir insana
Sanki hiçbiri bir daha olmayacakmış gibi gelir insana
Son defa görmek istersin
Son defa öpmek istersin
Ve son defa bakmak istersin gözlerine
Bir daha olmayacak dersin
Doymak istersin isteklerine
İçinde bu kara sevda varken doyulurmu hiçbirine.
Yüreğin aç yatarsın her gece
Karnın tok kalkarsın sabahın köründe
Ve bir ağrı hissedersin sevgini taşıyan her hücrende…

Aşkın matematiği yok,
Sözlüğü çoktur
Hatta kütüphaneler dolusudur her dile çevrilen
Onlarda kara kaplıdır kara sevda barındırdığından
Düşman pususuna düşmüş askerin,
Son dakikalarıdır yaşadığın her an
Ölüm bölgesidir işte kara sevda
Ölümü yaşayıp ölememektir
Ve umutların kurşun olup
Düşmandan önce vurmasıdır sahibini
Ve sen umudun kurşunlarıyla vurulurken
İçinde hiçbir pişmanlık yaşamazsın…
05,07,2004