Sevdaların Emanetçisi Şiiri - Ömer Küçük ...

Gözlerine bakıyorum…
Orada bir yalnızlık var,
Sanki birini bekliyorsun,
Sanki hiç gelmeyecek birini…

Yağmura dua ederken gördüm seni,
Sanki yağmurun onu sana atmasını istiyordun,
Ve Allah a yalvarırken gördüm,
Sanki artık kavuşmak istiyordun…

Neden halen anlamıyorsun o gitti,
Hem de çok uzaklara!
Ve kimseler getiremez onu buralara,
Kimseler götüremez seni oralara…

Unutma kendi içindesin kendi bedeninde,
Ve yalnızlık ruhuna işlemiş…
Niye böylesin?
Sen yalnız değilsin, teksin…

Kaldırımı olmayan yolların kenarında oturmuşsun,
Sokak lambaları sadece yolu aydınlatırken,
Sen egzoz dumanları arasında içiyorsun sigaranı,
Neden niçin kendinden bu kadar nefret ediyorsun?

Aşk mı bu sence?
Hayır, bence sadece işkence…
Gitse de başkaları hayatından,
Sımsıkı sarılmalısın sen hayata…

Unutma bedenler ölebilir,
Ama aşklar bakidir…
Unutma âşıklar ölebilir,
Ama sevdaları bakidir…

Şimdi sil gözyaşlarını ve ona dua et,
O senide onu da koruyacak kudrete sahip…
Unutma Allah büyüktür,
Sevdalar onun himayesindedir.

Şimdi dimdik ayakta dur,
Gülümse ve unutma sevdanız Allah a emanet.
Ve kimselere deme o yok diye,
O yoksa kalbinde ki ne?

Haydi, gözlerine bir daha bakayım,
Göreyim o mutluluğu,
Ve tüm sevdalılara anlatayım,
Sevdaların Allah a emanet olduğunu…

13.22 03/07/2006 Ömer KÜÇÜKKAYA