Ben içimde yaşarım sevdalarımı,
Dışa vurmam yüreğimde ki fırtınaları.
Hiçbir kimseye sevgilim demem dilimle
Gönlümle bin kez söylesemde
Binlerce duygu sel olup gider
Bilmez sevgililerim onları sevdiğimi
Söylemem çünkü kirlenmiş dünyaya
Yeni dile gelmiş aşk nağmelerini.
Yazarım kırık kalemimle ikinci sınıf bir kağıda
Ses ile vücud buldurmak yerine…
Doğmamış bir bebeğe benze sevdalarım,
Doğmadan binlerce yıl yaşayıp,
Onlarca diyar dolaşmış;
O bebek kadar masum ve temiz.
Filizlenmeye korkan bir tohum olur bazen,
Korkar yeryüzünde boy vermeye
Susuz kalıp boyun eğmeye,
Aşk ile başkaldırıp karşılık görmemeye
Bilinmeden yitip gitmeye…
Ben mutluyum böyle;
Terk eden olmamıştır beni,
Bulunmaz bana ihanet eden
Yoktur yüzüme gülüp sırt çeviren
Sevgime nefretle karşılık veren
Bunun içindir ki:
Ben içimde yaşarım sevdalarımı,
Dışa vurmam yüreğimde ki fırtınaları…
Kayıt Tarihi : 1.8.2008 13:42:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!