Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Zeynep Nilgün kalemi çok başka...kutluyorum.
Sevdalarda biter….
Güneşin ortasına yağan karın
Dokunuşlarıyla özlemleri üşütmesi gibi….
HARİKA BİR ŞİİR VE HARİKA BİR FİNAL.
DÜŞLERİMİZİ AVUTMAYALIM..,YÜREĞİMİZİ SEVGİSİZLİĞE MAHKUM EDİP, SEVDALARI BİTİRMEYELİM.
HER ZAMAN OLDUĞU GİBİ YALIN BİR ŞİİR, GÜZEL BİR ANLATIM VE HARİKA BİR ŞİİR..
YÜREĞİNİZİ VE KALEMİNİZİ BİR KEZ DAHA ALKIŞLIYORUM ZEYNEP HANIM.
TAM PUAN
SAYGILARIMLA
Usta kaleminiz hep çağlasın sular seller gibi varolun saygılar ve sevgiler..'
Bir sevdanın yansımasıdır yaşam. Sevdalar da biter. Ama şairem, birinin bittiği yerde bir diğeri başlar. Belki şekil değiştiri, belki boyut değiştirir. Yaşanan her sevda bizi olgunlaştırır, geliştirir. Gönlünüzün sevdasız kalmaması dileği ile... Keyif alarak okuduğum dizeleri yazan kalemi kutluyorum. Nicelerine...
Sevdalarda biter
Kelimeler küstüğünde…
Karanlığa bürünür
Büklüm büklüm hayaller..
Yemin eder gözler
Dolunayın sevişmelerine bakmamaya..
Eski bir öykü kaybolur
Gökyüzünün intiharında..
Aşkın nöbetlerinde
Hüznü yazılır ruha öpüşlerin…
************************************SEVDALAR HİÇ BİTMESİN,DOST YÜREKLERDE SEVDA EKSİLMESİN..
HARİKA BİR ŞİİR VE HARİKA BİR ANLATIM..DUYGULAR YERLİ YERİNE SERPİŞTİRİLMİŞ MISRALARA..HAZLA OKUDUM,EMEĞİ KUTLUYORUM..ON TAM PUAN..
DOSTCA KALIN..
Sevdalarda Biter.........
Sevdalarda biter
Umutlar dönüşürken fırtınaya..
Matem renkli akşamların
Yüreğini süsler gökyüzü kandilleri…
Yıldızlar çaresiz,
Mehtap suskun..
Avutulmamış düşlerin
Ürkek şarkılarını dinler gece….
Saçlarını okşamak isterdim
Avuçlarını kıskandırırcasına..
Vursun isterdim şehir beni
Içime uzanan hasretin
Utangaç bakışlarında..
Sevdiğimi söylemeden
Ölmekten korkardım,
Sonunu bildiğim için sevdaların…
Sevdalarda biter
Kelimeler küstüğünde…
Karanlığa bürünür
Büklüm büklüm hayaller..
Yemin eder gözler
Dolunayın sevişmelerine bakmamaya..
Eski bir öykü kaybolur
Gökyüzünün intiharında..
Aşkın nöbetlerinde
Hüznü yazılır ruha öpüşlerin…
Sevdalarda biter….
Güneşin ortasına yağan karın
Dokunuşlarıyla özlemleri üşütmesi gibi….
Zeynep Nilgün Gökçeöz
SEVDALAR BİTMESİN GÜZEL YÜREK SEVDALAR YÜREKLERDE YAŞAR KENDİNCE SAYGILAR FARKNDALIK OKUMAK GÜZEL VE DİZLERDE BİR BEN BIRAK HARİKA ...
Haklısın sevdalar da biter zeynep hanım ankara bu günlerde suskun şiirin akışı şiirin sözleri şiirin anlatımı mükemmel olmuş yürekten kutlarım yolun açık olsun
salim erben
Sevdalarda Biter.........
Sevdalarda biter
Umutlar dönüşürken fırtınaya..
Matem renkli akşamların
Yüreğini süsler gökyüzü kandilleri…
Yıldızlar çaresiz,
Mehtap suskun..
Avutulmamış düşlerin
Ürkek şarkılarını dinler gece….
Saçlarını okşamak isterdim
Avuçlarını kıskandırırcasına..
Vursun isterdim şehir beni
Içime uzanan hasretin
Utangaç bakışlarında..
Sevdiğimi söylemeden
Ölmekten korkardım,
Sonunu bildiğim için sevdaların…
Sevdalarda biter
Kelimeler küstüğünde…
Karanlığa bürünür
Büklüm büklüm hayaller..
Yemin eder gözler
Dolunayın sevişmelerine bakmamaya..
Eski bir öykü kaybolur
Gökyüzünün intiharında..
Aşkın nöbetlerinde
Hüznü yazılır ruha öpüşlerin…
Sevdalarda biter….
Güneşin ortasına yağan karın
Dokunuşlarıyla özlemleri üşütmesi gibi….
Zeynep Nilgün Gökçeöz
-Zeynep Nilgün Gökçeöz, günümüz şairlerinden malum,
-Zaman buldukça şairlerimizi, kendi çapımızda ele alıp dile alıp, yörüngesinden, dönencesinden bahsetmeye çalışacağız...
-Edebiyatımız adına.,,
-Şairimiz seçimsel ögelerini tamamen sevgiye dayandırıyor ee hangi şiir kine dayandırıyor, öğle değil işte. bu şair hammaddeyi sevgiyi kıyasıya işliyor, hani 1 gr. altından km. sim çıkar, incecik simler levhalar yazılır ya yaldızlı..
-bu şairimizin tüm şiirlerini okuyamadım henüz, ama ağırlıklı olarak okudum ve genel kanaatim oluştu şairmiz hakkında..
-bir damla duyguyu incecik uzatabilen, sim gibi dizelerle bizlere ikramlarda bulunan,
-şairimize teşekkür ederek,. daha geniş platformda daha geniş açıdan bakarak..
-selamlamak üzere...
Saçlarını okşamak isterdim
Avuçlarını kıskandırırcasına..
Vursun isterdim şehir beni
Içime uzanan hasretin
Utangaç bakışlarında..
Sevdiğimi söylemeden
Ölmekten korkardım,
Sonunu bildiğim için sevdaların…
Sevdalar hep böyle öldürmeye mi kurulmuş... bu mudur sevdanın adı...
Tebrikler
Sevgimle
hasret dolu mısraların sevdalı hikayesi güzel bir anlatım olmuş..tebrikler
Bu şiir ile ilgili 29 tane yorum bulunmakta