Sevdalara Yelken Açamadım

Kardelen gibi, baharları hiç göremedim.
Güz gülleri gibi, hep hazanları yaşadım.
Çiğdem gibi hüzünlü, boynu bükük, sevdamın.
Ben doyumsuz bir sevdaya yelken açamadım.

Sevecen bir yüreğim vardı, sevgiyle doluydu.
Her gelen sevgileri alıp, yerine hicranları koydu.
Yüreğim, sevgisiz kalmış bir gül gibi soldu.
Ben doyumsuz bir sevdaya yelken açamadım.

Baharları iyice unuttu artık yüreğim.
Doya doya ne sevebildim ne de sevildim.
Yalnız, hüzünler kuçak açtı bana, hüzünleri sevdim.
Ben doyumsuz bir sevdaya yelken açamadım.

Sevince gözlerim, yakamozlar gibi parlardı.
Sevgi dolu bir aşk için, umutlarım vardı.
Ama, ne yüreğimin ne gözlerimin feri kaldı.
Ben doyumsuz bir sevdaya yelken açamadım.

Güle hasret olan bülbül, ayrılığa dayanamadı.
Suya hasret olan çiçek, kavruldu soldu.
Yalnızlığa mahküm yüreğim, sevgiye susadı.
Ben doyumsuz bir sevdaya yelken açamadım.

Sevgiler mi değişti yoksa sevmeyi mi bilmiyorum.
Kime canımı versem, yine sevgisiz kalıyorum.
Yoruldu artık yüreğim, sevmekten korkuyorum.
Ben doyumsuz bir sevdaya yelken açamadım.

Kemal KÜÇÜKTEKİN
01.07.2008
İZMİR