Yaratınca Havva’yı Tanrı
Adem’in kaburga kemiğinden
Kapalıydı gözleri.
Kıramayıp Havva’sını
Isırınca yaşam ağacının
Yasak meyvesini
Açıldı gözleri.
Gördüler birbirini
Örttüler incir yaprağıyla
Avret yerlerini.
Bu yüzden
İkisi de atıldı Aden Bahçesi’nden
Ayrı ayrı yerlere.
Ama…
Aşk sürdü
Sevdalar tükenmedi.
Hunharca öldürülünce çocuklar
Kadınlar, kızlar
Tığ gibi delikanlılar
Savaşlarda
Ağlayışlar hep vardı.
Ama…
Aşk sürdü
Sevdalar tükenmedi.
Ah çekti Kerem
Yandı cayır cayır,
Çöllere düştü Mecnun
Dağlar deldi Ferhat
Kör kuyulara atıldı Yusuf
Ama..
Aşk sürdü
Sevdalar Tükenmedi.
Kayıt Tarihi : 31.8.2007 15:25:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ertürk Demirci](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/08/31/sevdalar-tukenmedi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!