Tanıdıktı bir zamanlar sevdalar
Karanlıklar içinde
Süzülen bir ışık
Işıklı yol gibiydi sevdalar…
Sonra…
Sonra elinde sihirli değnek
Bir cadı geçti yaşamımdan,
Süpürgeden aracına binmiş,
Bir daire çizdi dünyamda…
Güneşimin ışıkları,
Uzayın kara deliklerine,
Aktı, gitti…
Geceleri ayım doğmaz,
Işık vermez oldu…
Ay karanlığa döndü gecelerim
Boynunu bükerek kaldı,
Gönül bahçemin ağaçları,
Bitkileri, Çiçekleri,
Gülleri, Nergisleri, Karanfilleri
Kurudu göllerim, göletlerim.
Çıkmaz oldu Nilüferlerim,
Taşlaştı yeryüzünün karları,
Kardelen çiçeklerim,
Karları delip,
Güne doğmaz oldular,
Soldular kar altında bir bir…
Mevsimler tek tek,
İç içe akıp birleşti,
Yalnızca karanlıklarım kaldı.
Ve benim mutsuz umutlarım,
Doğmadan soldular…
Tanıdık sevdalar yabancı,
Seven kalpler sevmez oldu…
Bir zamanlar,
Tanıdık olan sevgiler,
Artık yabancıydı bana,
Aşka bedel değildi ömürler…
Acımasızdı sevgililer,
Bir bir bırakıp gittiler.
Unuttular… Unutmaya zorladılar
Gönül unutmadı amma,
Hepsi yalan oldular.
Kayıt Tarihi : 22.9.2008 14:12:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!