Nice ömürler tüken di gitti
Hayatın karanlık yolların da
Umutlar yok oldu birer,birer
Çaresizlikler için de çareler
Aranırken…
Sen,ben,o,biz hepimiz bir biçimde
Koşturup durmadık mı vuslatsız
Sevdalar peşinde…
Bazılarımız yakaladık sevdalarımızı
Tadına vardık doyasıya hayatın
İçtik kanasıya aşk şarabını
Kimilerimiz ise sevda ateşinin
Ortasına düştük…
O ateş ki yaktı kavurdu bedenleri
Kor eyledi biçare yürekleri
Ruhlarımıza dayanılmaz ızdıraplar
Verdi günler,geceler boyu
Öyle bir zaman geldi ki
Vuslat acı vermeye başladı
Yürekler kanıksamıştı artık
Sevda ateşiyle yanmayı
Ruhlar benimsemişti ızdırap çekmeyi
İşte bu yüzdendir ki olsa gerek
Gecelerin karanlığı sırdaşımız
Hüzünler tebessümlerimiz
Yalnızlık dostumuz oldu
25.03.08 İzmir
Kayıt Tarihi : 25.3.2008 22:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!