Sevdalar da Ölürmüş Şiiri - Osman Öcal

Badeleri dudağından süzerken,
Doldur kadehimi dol dedi bana.
Onca sene ruh göçüyle uzarken,
Aşkı adresinde bul dedi bana.

O şiirdi ben mısrada bir hece,
Dolunay misali doğardı gece,
Ne bir masal idi ne bir bilmece,
Kirpiğim gözüme zül dedi bana.

Alıp ateşinde yaktı dumansız,
Başıma sevdayı sardı zamansız,
Ölüme beş kala koyup amansız,
Gönlümüz üşüyen kül dedi bana.

Gündüzü leyli can gecesi nalân,
Gözleri bendeyken sararıp solan,
Bir resmi var idi hatıra kalan,
Onu da pullayıp sal dedi bana.

Belemiş gönlünü altıncı duyu,
Ne liman bıraktı ne cennet koyu,
Hicran bulağından içirip suyu,
Derdinle baş başa kal dedi bana.

Vuslatî’nin derdi yürek dağlatır,
Kalem yanar dilden usanır satır,
Kan sızısı bin mahşeri ıslatır,
Sevdalar da ölür bil dedi bana.

Osman Öcal