Sevdalar Da Gömülür Şiiri - Gülsen Dede

Gelse de ölüm güle oynaya
Masa başında kağıttan hükümlerle
Son icatların defilesi salınsa da insan üstünde
Süt kokulu gülüşler solsa da mülteci düş ülkesinde
Bilmezler azrail kurşun geçirmez melektir
Bilmezler acının tek yoldaşı ölümdür
Adres sormayan bombalar
Tokluğu unutmuş kahvaltı masasına da uğrar
Tek vücut olmuş sevdayı da vurur
Bir gece vakti tere karışmış döşek üstünde yakar acımadan
Cılız bir mumun altında titreşen son mısrası da vurulur şiirinden
Kar altında kıyılır
Baharı bekleyen kardelenlere de
Ölümle savaş kardeş olunca
Düşler de gömülür kimsesizler mezarlığına
Son öpüşlerde
Kan kırmızı gül olur tadı dudağında kalan yâr busesinde
Sevdalar da gömülür vuslat ağrısıyla
Cellat ruhlu fikirlerin tükenmek bilmeyen ilkel eylemiyle
Her bedende bin insan ölür
mermilerin azrailinde
Her insanda bir ülke ölür
Her insanda dünya biter
Sofrasında yarım kalan tokluğu ile
Başak tarlasında boy vermeden ekmeğe küskün buğday ile
Acıya işlemeyen kurşun ile
Bitmek bilmeyen zulüm ile
Gökyüzüne salınmış umut ile
Koca insanlık ölür dünya içinde
Ve cenneti tarumar cehennem ortasında
Vakitsiz bir gecede kan güneşi neşter olur karanlığa
Kabusu bitmeyen korkular uyanır yorgun hayatlar içinde
İnsanlık uyur mezar suskunluğu ile
Tükenmez çileyle sürer gider hayatlar ölüme hasretle
Durmayı unutmuş dünya içinde