Sevdalanmak Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Kolay değil anam-babam
Sevdalanmak.
Önce doğacaksın çığlık çığlığa
Kurtulur kurtulmaz, bilmediğin karanlıklardan,
Spnra memeler emip duracaksın
Bir yıl, iki yıl, artık ne kadar lütfederlerse,
Sütü kesip emziği sokacaklar ağzına
Her ağlayışında.
Ne haddine ona-buna aşık olmak
O yaşında.

Daha ekmekler yiyeceksin fırınlar dolusu,
Havuzlar dolusu sular içeceksin,
Dirsekler çürüteceksin sıralarda, okullara gidip,
Sinirlerin laçka-maçka olacak sınav kapılarında,
Derken, bir de bakacaksın ki;
Aşk…
Karşında.

Artık esmeri mi çıkar karşına, bilmem sarışını mı?
Bir varsıl ya da yoksul kızı mı?
Birdenbire biz gibi saplanacak belki gözlerine
İki göz
Ve güneşlerin batıdan doğup doğuda batar olacak,
O güne dek yolunda giden her şeyin
Yamulacak.

Soluk alıp yanacaksın,
Soluklar verip kavrulacaksın,
Bilemeyeceksin nerelerden gelip nerelere gittiğini,
Başkalarına sorar olacaksın yılları, ayları, günleri,
Elvedalar çekeceksin pembe ufuklara,
Körpe cennete,
Başına benzer bir şeyler gelecek
Cinnete.

Sevdalanmak işte bunun gibi bir şey, anam-babam,
Sesin resmini görmek, resmin sesini duymak gibi,
Tadın tadını alamamak,
Balla zehirlenmek,
Çilenin çile olduğunu anlayamamak,
Gerilmek gibi bir şey, durup durup çarmıhlara,
Zira; kurtuluşun her keresinde kalır gider
Bir başka
Bahara.

(MİTİL OSMAN isimli Serbest Şiirler 'inden > 43-44/100)