S essiz sessiz sığındığım kuytulardan
E ellere yar olup seviştiğim yataklardan
V edalara gözyaşı yazıp ayrıldığım zamanlardan
D amla damla yalnızlık akar da sevdalanırım...
A şıkmışım kime ne
L adeslere bırakmışım ömrümü
A ldanmışım yalan sözlere
N edensiz yere düşmüşüm gölgeler peşine
I ramışım kendimden veya sarılmışım kendime
R ahmet eyleyemeyen rüzgârlara ne...
C anım sıkılmış ağlamışım
A ğlamaktan sıkılmış gülümsemişim
S inesine hançer vurup kaçmışım
I ssız diyarlara...
N efret seçip kâbuslardan
A lbatroslara yağdırmışım lanetleri, kime ne? ! !
Y alvarmıştım bir zamanlar
A l beni yar götür diye
L akin satılmıştım iki damla gözyaşımla
N efeslerime hapsedilmiş, yaşama köle edilmiştim......
I pıslak gecelerde ay batmıyor şimdi günlerime
Z em değmiyor sözlerime
L üzumsuz bir insanı oynuyorum sensiz ve sessizce
I şıklar yanmıyormuş kimin umurunda
K ana kana âşık oluyorum yalnızlık sevdasına!
Kayıt Tarihi : 5.3.2006 11:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
acılarda birgün sevince mutlaka dönüşecektir.
yeterki beklerken pes edip isyan etmeyelim.
yüreğin hep güzel sevdarla dolsun canım. yüreğine sağlık.
Kutsallaştırılır bilirim.
Ama bu yitik bir sevdanın ardından kapıldığımız kırgınlık dolu içe dönüklükten başka bir şeydir.
Hiç kimsesiz de kendimiz olabileceğimizi fark etmek bir gün. O kendiliğe sahip çıkmak, sevmek ve önce kendi gözümüzde saygın kılmakla ilgili bambaşka bir süreç.
Zayıf değil, özgürüzdür artık.
Yepyeni bir bütünlüktür ve bu bütünlüğü ortadan kaldırma tehdidi içeren ilişkilere karşıyızdır bu saatten sonra.
Yalnızlığın kutsallaştırılması böyle bir şeydir.
İyi bir sevdadır kanımca.
TÜM YORUMLAR (4)