Sevdalanınca İnsan

Sevdalanınca insan
Gökte uçan kuştan umar medet
Götürülür nazlı yara güller demet demet
Sevdanın çıkmaz sokaklarına girildiğinde
Sevgiliden başkası etmez himmet

Sevdalanınca insan
Takar koluna yar kokan gül dolusu sepeti
Hem İçer hemde içirir kana kana aşkın şerbeti
Özlediğinde gönlündeki güzeller güzelini
Nur cemalini görebilmek için harcar tüm serveti

Sevdalanınca insan
Derdiği her gül buram buram yar kokar
Yardan başka herşeyden çar çabuk bıkar
Anası babası bacısı kardeşi olur
Başını dizlerine koyup uyuduğu sevgili yar

Sevdalanınca insan
Ruh sığmaz bedene tatlı uykulara kalır hasret
Açılır gözü gönlü genişler ufku artar basiret
Eyvallahı olmaz hiç bir kula çıkar er meydanına
Gören ısırır dudaklarını duyan herkes eder hayret

Sevdalanınca insan
Bereketli ve serili olur her daim gönül sofrası
Seven çaba sarfeder bozulmasın diye sevdiğiyle arası
Binbir zorluklarla çıkar sevda dağlarının en doruğuna
Diker dikmez sevda sancağını iyileşir o an gönül yarası

Sevdalanınca insan
Çeker aşkın kılıncını sokmaz asla bir daha kınına
Sevdiğinin hatırına şikayet etmez tak etse bile canına
Sevdanın kan kırmızı puşusunu alnına bağlar hemen
Korkmadan yiğitçe çıkar sevdanın er meydanına
07/Mayıs/2008