Sevdağlı Şiiri - Tolgahan Özecik

Yüzüm kızarıyor, varoluşundan bir saat daha geçtiğinde
Anlıyorum ki bir saat daha yakınım o yola
Çünkü bir saat daha uzak kalıyorum bize ayrılan zamana
Korktuğunda ballarından süzülüp gülüşünü şenlendiren gözyaşların ele veriyor seni.
Çünkü beni anlatıyor ko(r)kun.
Tıpkı kulağımda yankılanan sesinin bitmeyişini beklemek gibi sarıyor hasretinin kaba duruşu.
Berlin kadar güçlü değilim,
Yıkamıyorum sevdiğin renge boyadığım sensizlik duvarını.
-az önce iyi geceler diledin.
Rüyamı şenlendirmek gibi huyların vardır, sen bilmesen de
Özlüyorum.
Ciğerime süzülen her nefeste hatırlıyorum sahiplenişini.
Öpüyorum.
Açan en güzel papatyanın en biçimli yaprağından,
-mutluluğundan- öpüyorum.