Bülbül olup gülün cefasındaki
O hazza ermenin adıdır sevda.
Dönüşünden ümit olmasa bile,
Almadan vermenin adıdır sevda.
Gönül hep arar ya cefa edeni,
Eğer varsa işte budur nedeni.
Sevdiğim geçecek diye bedeni
Yollara sermenin adıdır sevda.
Bir gün sevilen de duyar diyerek,
İnsanın şanına uyar diyerek,
Yaradan ibadet sayar diyerek,
Kalplere girmenin adıdır sevda.
Hasretin ördüğü aşkın ağında,
Örümcek misali Hıra Dağı`nda..
Vuslatı kuşanıp aşk Burak’ında
Zirveye varmanın adıdır sevda.
Rahata erince gelen yârını,
Yüreğini yakan sonsuz hârını,
Edâlı, işveli, nazlı yârini
Sevgiyle sarmanın adıdır sevda.
Her güzelin elbet var özelliği,
Biri sade sever, biri allığı.
Sevgilide olan bir güzelliği
Gönülden görmenin adıdır sevda.
Karınca misali bir yol çizmenin,
Ummanlarda sabır ile yüzmenin,
Zehirin içinden bade süzmenin
Bedeni yormanın adıdır sevda.
Dikene sarılıp, çileye doyup…
Yürekte ne varsa, boşlara koyup…
Bir aşk kitabını candan okuyup,
Goncalar dermenin adıdır sevda.
Belki gelir diye yola bakılan,
Bir anlık sevince ömür yakılan,
Hayır beklemeyip aciz bir kuldan
Huzuru sormanın adıdır sevda.
Hülyalı gözlerden renk seçer gibi,
Sevgi tarlasından aşk biçer gibi,
Şiir pınarından su içer gibi,
Duaya durmanın adıdır sevda.
Ülkenin ebedi hürlüğü için…
Milletin huzuru, dirliği için…
Türklüğün, İslam’ın birliği için
Zihnini yormanın adıdır sevda.
Kayıt Tarihi : 4.2.2013 23:09:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!