Sevdadaştık Şiiri - Özlem Uzunlar

Aydaştık…
Gözlerimiz güneşi arıyordu oysa…
Saçma bir yalpalanışta karşılaştık
Afallaştık…

...

Aydınlaştık…
Ateşböcekleri olduk birbirimizin
Karanlıkları aştık
Belki kader deniyordu buna
Belki de öylesine anlaştık…

...

Yoldaştık…
Yolumuz kesişmeye mehilli değildi oysa
Kendimiz bile geçemezken kaderin çemberinden
Birbirimize yol açtık

...

Kıştaştık…
İliklerimiz soğuktu hala
Dudaklarımız titrek
Selamlaştık
Tenhada kimsesizliğin kuytuluğunda
Üşüşürken rastlaştık

...

Andaştık…
Ne yıl, ne asırdı tanışıklığımız
Bugünü, yarını, dünleri aştık
Anlarımızı paylaştık
Asırlardır kilitliydi yürek kapısı
Biz birbirimizinkini anında açtık

...

Susaştık…
Açlığımızı unutup
Kurak yüreklere su saçtık
Birbirimizin yüreğine değdi ellerimiz
Kurumuş tohumlarımıza ulaştık
Önce filizlendik, yeşerdik
Sonra yemiş açtık
Farkında bile değildik oysa
Bu karasal iklimin ortasında
Ağır ağır
Sulaklaştık…

...

Yaradaştık…
Yaralarımıza dokunduk birbirimizin
Belki önce iyicene açtık kanattık
Sonra soyduk kabuklarımızı
Yalınlaştık…

...
Her kabuk biraz daha eskitti bizi
Her eskiyişimizde biraz daha
Yalnızlaştık…
İkimizde aynı kalabalığın yalnızıydık oysa
Yalnızlığımıza ağlarken birbirimizin
Anladık ki…
Yalnızdaştık…

Her umut adım adım yakınlaştırırken bizi
Her yakınlık biraz daha umut doluyken
Sevdalaştık…
İkimizde aynı sevdanın elinden tutmuştuk oysa
Gözlerimizi kaçırırken birbirimizden
Anlayamadık ki…
Sevdadaştık…