Sevdadan Uzak Şiiri - Ahmet Ayaz

Bunca yıl yaşadım sevdadan uzak,
Sanmayın ölümden korkum var benim.
Kamer gibi alnım açık yüzüm ak.
Sanmayın ölümden korkum var benim,
Ölümden korkandan farkım var benim.

Can çıkıp da çürüyünce bedenim,
Korkmayın toprağı kirletmez tenim.
O bir gerçek kaderimde var benim.
Sanmayın ölümden korkum var benim,
Ölümden korkandan farkım var benim.

Gelsin ölümü ben övdükçe övdüm,
Mekânı kirleten cesete sövdüm.
Kini ve nefreti mâziye gömdüm.
Sanmayın ölümden korkum var benim,
Ölümden korkandan farkım var benim.

Azılı köpekler hep kudurmuşlar,
Yolumda sevgiye tuzak kurmuşlar.
Adaleti canevinden vurmuşlar.
Sanmayın ölümden korkum var benim,
Ölümden korkandan farkım var benim.

Böyle bir dünyada yaşamak ne ki?
Hak'kı göreceksin gerçeğe gelki.
Bu cana bu ömür yetecek belki.
Sanmayın ölümden korkum var benim,
Ölümden korkandan farkım var benim.

Ayaz'ım mahlasım bir deli ozan,
Ateşi yanmadan kaynar mı kazan.
Belki bu halime olacak kızan.
Sanmayın ölümden korkum var benim,
Hırsızdan, arsızdan farkım var benim.